|
Karane osoby od dawna mają utrudniony dostęp do zawodu kierowcy pojazdu ciężarowego lub autobusu. Wynika to wprost z wymogu jaki musi spełnić przedsiębiorca posiadający licencję na transport drogowy lub wykonujący przewozy na potrzeby własne. Ustawa o transporcie drogowym Dz.U. 2007, Nr 125, Poz. 874, ze zm.) zobowiązuje przewoźników do współpracy z kierowcami, którzy nie byli skazani prawomocnym wyrokiem za następujące przestępstwa umyślne: - przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji (np. nietrzeźwość kierowcy, spowodowanie wypadku) - przeciwko mieniu (np. kradzież, kradzież z włamaniem, rozbój, paserstwo) - przeciwko wiarygodności dokumentów (np. fałszowanie dokumentów, wyłudzanie poświadczenia nieprawdy, posługiwanie się fałszywym dokumentem) - przeciwko środowisku (np. zanieczyszczenie wody, powietrza lub ziemi w sposób zagrażający życiu lub zdrowiu, zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach) Oznacza to, że każda osoba posiadająca odpowiednie kwalifikacje zawodowe (aktualne prawo jazdy danej kategorii, odpowiedni kurs na przewóz osób/rzeczy, orzeczenie lekarski i psychologiczne), które teoretycznie umożliwiałyby podjęcie pracy w charakterze kierowcy zawodowego, wobec skazania za ww przestępstwa umyślne eliminowana była z rynku pracy. Najczęstszym błędem popełnianym przez kierowców w tej materii jest brak działań w celu zatarcia skazania i wykreślenia z rejestru karnego. Jeżeli kierowca nie był skazany na karę pozbawienia wolności to już po trzech latach od wykonania kary może złożyć wniosek do sądu o zatarcie skazania. Osoba z orzeczoną kara pozbawienia wolności taki wniosek może składać dopiero po 5 latach od wykonania kary. Powszechną praktyką w firmach przewozowych jest więc pobieranie od kierowców oświadczeń o niekaralności lub występowania do sądu z wnioskiem o udzielenie informacji z krajowego rejestru sądowego. Niestety sam wymóg zatrudniania w transporcie drogowym kierowców niekaranych (za ww przestępstwa), choć szczytny i uzasadniony, w praktyce jest niemożliwy do zweryfikowania. Złożone przez kierowcę oświadczenie o niekaralności lub informacja uzyskana z sądu jest ważna tylko na dzień jej wystawienia, gdyż już w dniu kolejnym lub następnych tygodniach uprawomocnić może się wyrok powodujący wpis do rejestru. Stąd też zrozumiałe zobligowanie kierowców do informowania na przyszłości o zmianie swojego statusu. Inną płaszczyzną problemu niekaralności kierowców jest faktyczny brak doświadczonych kierowców na rynku pracy, wynikający albo z podjęcia pracy za granicą albo z powodu karalności. O ile piętnować należy zachowania przestępcze i dezaprobata wobec zatrudniania przestępców jest w pełni zrozumiałą, o tyle odróżnić należy przypadkowe lekkomyślne zachowanie oraz brak dostatecznej obrony w trakcie postępowania karnego, w efekcie czego mogło dojść do prawomocnego skazania za przestępstwo umyślne, np. gdy ewentualna kradzież miała być tylko niemądrym żartem lub gdy w przypadku stanu nietrzeźwości wyniki nie były miarodajne czy potwierdzone badaniem krwi. Prowadzenie (najczęściej samochodu osobowego) w stanie nietrzeźwości (zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila lub 0,25mg/1 dm3 w wydychanym powietrzu) oznacza zakwalifikowanie takiego kierowcy jako przestępcę. Natomiast osoba, która prowadzi pojazd po użyciu alkoholu (zawartość alkoholu we krwi 0,2-0,5 promila lub 0,1-0,25mg/1 dm3 w wydychanym powietrzu) nie jest w świetle prawa przestępcą a jedynie sprawcą wykroczenia i może pracować jako kierowca zawodowy. Kres wątpliwościom związanym z niekaralnością kierowców zawodowych kładzie nowe brzmienie przepisów. Z dniem 15 sierpnia 2013 roku wchodzą życie znowelizowane przepisy Ustawy o transporcie drogowym (DzU z dn 16.05.2013 Poz 567). Od tego dnia bowiem przedsiębiorcy mają obowiązek współpracować z kierowcami wobec których nie orzeczono zakazu wykonywania zawodu kierowcy. Oznacza to możliwość powrotu do zawodu wszystkich do tej pory karanych kierowców. Orzeczenie zakazu wykonywania zawodu kierowcy nie było do tej pory powszechnie stosowanym środkiem karnym przez sądy. Jednak na mocy art. 41 §1 Kodeksu karnego: „§ 1. Sąd może orzec zakaz zajmowania określonego stanowiska albo wykonywania określonego zawodu, jeżeli sprawca nadużył przy popełnieniu przestępstwa stanowiska lub wykonywanego zawodu albo okazał, że dalsze zajmowanie stanowiska lub wykonywanie zawodu zagraża istotnym dobrom chronionym prawem.” W razie orzeczenia zakazu wykonywania określonego zawodu, sąd przesyła odpis wyroku pracodawcy albo instytucji, w której skazany wykonuje objęty zakazem zawód, zgodnie z art. 180 Kkw. Co istotne, o orzeczonym zakazie wykonywania zawodu sąd zawiadamia związek zawodowy, zrzeszenie lub stowarzyszenia, którego skazany jest członkiem z racji wykonywanego zawodu. Konkludując od dnia 15 sierpnia br na przedsiębiorcach będzie ciążył obowiązek sprawdzenia czy wobec zatrudnionego kierowcy nie orzeczono zakazu wykonywania zawodu kierowcy. Z tym dniem również kierowcy pozbawieni waloru niekaralności, a posiadający aktualne uprawnienia mogą starać się o podjęcie pracy zawodowej. Czas pokaże czy zmiana przepisów spowoduje powrót do zawodu wykwalifikowanych kierowców oraz zachęci do kształcenia się nowych osób. Jeśli chcesz wiedzieć więcej jakie korzyści i zagrożenia niosą za sobą zmiany w ustawie o transporcie drogowym jak i o czasie pracy kierowców zapraszamy na specjalistyczne szkolenie w tym zakresie. Szczegóły przeczytać można tutaj Partnerzy szkolenia
Zapraszamy również do zapoznania się z materiałem na temat zmian prawnych w transporcie na TVP.pl Zespół Doradczy Arena 561
|
|
| ||||||||
