|
Kierowca zawodowy jeżdżący na pojeździe o dmc powyżej 3,5 tony a jednocześnie podlegający normom czasu jazdy, przerw i odpoczynków według Rozporządzenia (WE) 561/2006 – ma obowiązek odebrać w każdym 24 godzinnym okresie dzienny okres odpoczynku, a mówiąc najprościej musi odbyć odpoczynek dzienny w każdej dobie. Odpoczynek dzienny może przybrać kilka form. Po pierwsze podstawowym rodzajem odpoczynku dziennego jest tzw. REGULARNY DZIENNY OKRES ODPOCZYNKU (11 h), czyli nieprzerwany odpoczynek trwający co najmniej 11 godzin. Skutkiem rozpoczęcia pracy (np. dojazd do pojazdu i zaznaczenie opcji „młotki”) lub jazdy przed upływem 11 godzin od ostatniej aktywności jest uznanie przez organ kontrolny – braku odpoczynku (jeśli trwał mniej niż 9 godzin) lub skrócenie odpoczynku z regularnego 11 godzinnego do co najmniej 9 godzin. Kolejny to DZIELONY regularny okres odpoczynku (3h+9h), który należy wykorzystać w dwóch częściach, z których pierwsza musi nieprzerwanie trwać co najmniej 3 godziny a druga 9 godzin. Taki odpoczynek ma zastosowanie w sytuacji, kiedy kierowca w trakcie doby ma pauzę 3 godzinną lub dłuższą wynikającą z trybu załadunku, rozładunku lub innych czynności związanych z zadaniem przewozowym, a jednocześnie w dalszym ciągu tej doby nie ma możliwości wykonania odpoczynku dłuższego niż 9 godzin. Ten wariant jest wykorzystywany również w sytuacji, gdzie wyczerpano w danym tygodniu limit trzech odpoczynków skróconych 9 godzinnych. SKRÓCONY dzienny okres odpoczynku to odpoczynek trwający nieprzerwanie co najmniej 9 godzin, ale krócej niż 11 godzin. Z czego wynika fakt, że nawet odpoczynek w wymiarze np. 10 godzin i 40 minut jest odpoczynkiem skróconym. W konsekwencji odbycie niespełna 11 godzin odpoczynku, powoduje, że do wykorzystania w danym tygodniu, pozostają jeszcze tylko 2 skrócone odpoczynki. Pomiędzy dwoma tygodniowymi odpoczynkami, w ciągu 6 okresów prowadzenia pojazdu kierowca ma prawo skorzystać z 3 skróconych dziennych odpoczynków. Pozostałe muszą zostać odebrane w wymiarze 11 godzin lub w formie odpoczynku dzielonego. Najczęstsze błędy w odbiorach dziennych odpoczynków : - rozpoczęcie aktywności kierowcy przed upływem czasu odpoczynku Kierowcy korzystający z odpoczynku nie mogą ruszyć w trasę przed upływem odpowiednio 9 lub 11 godzin. Podobnie jest z dokumentowaniem dojazdu do pojazdu. Jeśli na wykresówce rejestrujemy odpoczynek a przez ostatnie jego 2 godziny kierowca ręcznie zaznacza dojazd do pojazdu wybierając opcję „młotki”, to oczywiste jest uchybienie w postaci braku odpoczynku (skrócenie go o 2 godziny). - brak umiejętnego udokumentowania krótkotrwałego przejazdu w czasie odpoczynku lub ruszenia przed upływem czasu odpoczynku dziennego Jeżeli zachodzą okoliczności, których nie można było wcześniej przewidzieć lub na które nie ma się wpływu, np. konieczność opuszczenia parkingu, udrożnienie wyjazdu, to powyższe należy opisać na wydruku z tachografu cyfrowego z tego dnia lub na rewersie wykresówki, a brakującą część odpoczynku odbyć w pierwszym możliwym momencie. Przykładowy zapis „ Przesunąłem odbiór odpoczynku dziennego poza dobę ze względu na polecenie opuszczenia parkingu i przejazd na inne miejsce postojowe (art. 12 Rozp. 561/2006)” Jeżeli pojazd zostaje na bazie i kierowca nie wyciąga wykresówki, to w czasie jego odpoczynku może zachodzić konieczność podstawienia samochodu do magazynu lub przejechanie na warsztat. Wówczas opis musi być adekwatny do okoliczności. Przykład „W godzinach 17.00 – 5.00 odbierałem odpoczynek poza pojazdem. Krótkotrwałe przejazdy na terenie zakładu wykonywał pracownik magazynu”. Podawanie kolejnych przykładów nie wydaje się być konieczne. Kierowcy potrafią opisywać najtrudniejsze przypadki, nawet w następujący sposób „Auto utopione w błocie. Konieczność skrócenia pauzy i szukania pomocy” lub „Musiałem przerwać odpoczynek i opuścić parking ze względu na bójkę innych kierowców. Auto nie uległo uszkodzeniu”. Należy jednak pamiętać, że prawidłowy opis powinien zawierać faktyczny powód uchybienia, wskazanie jeśli to możliwe podstawy prawnej art.12 Rozp. 561/2006 i podpis kierowcy. Zapis „Ruszyłem za wcześnie. Przepraszam” niestety nie spełnia tych wymagań. - niestosowanie dzielonego odpoczynku Bardzo często kierowcy nie mają świadomości, że stojąc w ciągu dnie np. 2 godzin 30 minut lub 2 godziny 50 minut mogą zastosować pełny regularny odpoczynek w dobie, jeśli przerwę (np. 2.50 lub 2.30) wydłużą do 3 godzin, a następnie po zakończeniu okresu jazdy odbędą odpoczynek w wymiarze 9 godzin. Zadanie przewozowe może być tak zaplanowane, aby umożliwić zastosowanie dzielonego odpoczynku, ale pierwsza jego część musi trwać co najmniej 3 godziny a druga 9 godzin. Skrócenie tych okresów choćby o 5 minut spowoduje brak odpoczynku. Dlatego też ważne, aby ekonomicznie wykorzystywać czas kierowców i zwracać uwagę na takie przerwy, które mogą być przedłużone do 3 godzin, bez uszczerbku dla terminowości zadania przewozowego. Pozwala to na zastosowanie regularnego odpoczynku i zachowania prawa do 3 skróconych odpoczynków dobowych. Odpoczynek dzienny w załodze Jeżeli prawidłowo skompletowano załogę, tzn. w pojeździe znajduje się 2 lub więcej kierowców w celu prowadzenia tego pojazdu i są oni obecni przez cały okres prowadzenia pojazdu, to mówimy wówczas o jeździe w załodze. Swoistym elementem załogi jest możliwość skompletowania jej w ciągu pierwszej godziny od rozpoczęcia zadania przewozowego. Tak więc kierowca, który jako pierwszy prowadzi pojazd np. od godziny 6.00 ma możliwość do godziny 7.00 zabrać kolejnego kierowcę (kierowców). Jeżeli załoga kompletuje się po tym czasie, nie jest już traktowana jako „załoga kilkuosobowa”. Niewątpliwym walorem jazdy w załodze jest po pierwsze dłuższy okres w którym powinien zostać odebrany odpoczynek dzienny (30 godzinna doba kierowcy) oraz wymiar tego odpoczynku - wynoszący 9 godzin. Kierowcy rozpoczynający jazdę w zespole o godzi. 6.00 (nawet jeśli drugi kierowca dosiada się o 7.00) mają możliwość odbycia odpoczynku w ciągu 30 godzin, tj do godziny 12.00 następnego dnia, a nie do godziny 6.00 jak to jest w przypadku jednoosobowej załogi. Ponadto odpoczynek ten musi wynosić jedynie 9 pełnych godzin i nie jest traktowany jako skrócony. Innymi słowy pomiędzy dwoma tygodniowymi odpoczynkami kierowca należący do załogi kilkuosobowej może stosować wyłącznie 9 godzinne odpoczynki dzienne. Zaznaczyć jeszcze trzeba, że nie można mylić załogi z sytuacją, kiedy jednym pojazdem jedzie kierowca wykonujący zadanie przewozowe i jednocześnie dowozi do tego lub innego pojazdu drugiego kierowcę. Dowóz drugiego kierowcy jest jego aktywnością dokumentowaną jako dyspozycyjność, ale nie stanowi on załogi z kierowcą prowadzącym pojazd w tym czasie. Doby obydwu kierowców są w tej sytuacji liczone w cyklu 24 godzin.
|
|
| ||||||||
